آیا تلفن همراه می تواند باعث سرطان شود؟ حتی اگر می تواند، شما نمی توانید بدون آن زندگی کنید! (2)

تئوری بی ضرر تلفن همراه

بیایید در ماشین زمان به گذشته برگردیم و تحقیقات پزشکی مربوط به تلفن های همراه را مرور کنیم تا ببینیم چه تئوری هایی ما را از "جرایم" دستگاه های الکترونیکی محبوبمان تبرئه می کند. برای درک مثال اول، در واقع نیازی به راه اندازی ماشین زمان ندارید.

در دسامبر 2014، دانشگاه منچستر مطالعه‌ای را منتشر کرد که در آن نتیجه‌گیری شد که میدان‌های مغناطیسی ایجاد شده توسط تلفن‌های همراه و سیم‌ها مشکلی برای سلامتی ایجاد نمی‌کنند. مطالعات نشان داده‌اند که این میدان‌های مغناطیسی بر فلاوپروتئین بدن که قبلاً تصور می‌شد منبع انواع مشکلات وخیم است، تأثیر نمی‌گذارد. شروع خوبی به نظر می رسد، سپس به گذشته نگاه کنید.

در اوایل سال 2014، نتایج دقیق از یک پروژه تحقیقاتی 11-ساله هیچ مدرکی مبنی بر افزایش خطر ابتلا به سرطان توسط استفاده از تلفن همراه نشان نداد. در سال 2013، اپیدمیولوژیست های دانشگاه آکسفورد در بریتانیا به این نتیجه رسیدند که "افزایش استفاده از تلفن همراه با بروز نوروبلاستوما، ملانوم یا سرطان های غیر مرکزی سیستم عصبی مرتبط نیست." این مطالعه بیش از 700،000 نفر را مورد بررسی قرار داد.

در سال 2012، یک مطالعه اسکاندیناویایی هیچ مدرکی مبنی بر تغییر نرخ تومور مغزی در 20 سال گذشته پیدا نکرد. همچنین در اروپا، یک مطالعه دانمارکی که در سال 2011 منتشر شد، گفت که پس از مطالعه 350،000 نفر به مدت 18 سال، آنها به این نتیجه رسیدند که کاربران تلفن همراه نسبت به دیگران در معرض خطر ابتلا به سرطان مغز نیستند.

آخرین ایستگاه انجمن سرطان آمریکا بود، و در حالی که آنها ادعا نمی کردند که استفاده از تلفن همراه بی خطر است، اما زمان زیادی را صرف فهرست کردن یک سری یافته های تحقیقاتی کردند که این دیدگاه را داشت.

بسیاری از مردم با این نتایج متقاعد شده اند.